یکی از عوامل غیبت امام زمان(عج) گناهان ما است :

حضرت حجت(عج) ضمن توقیع شریف به شیخ مفید،مرقوم فرموده اند:
« تنها چیزی ک باعث مخفی شدن ما از آنها است، کارهای ناپسندی است که انجام می دهند و خبرش به ما می رسد».

گلچینی از گلستان محمدی،ص۳۹۷و۳۹۸.

با عرض سلام و خسته نباشید.

لطفا از وبلاگ من دیدن فرمایید و در صورت تمایل نظر خود را اعلام نمایید. با تشکر.

RAHVELAYAT.WOMENHC.COM

حضرت زهرا (ع) در وصیّت خود به علی (ع) فرمود: «جنازه ام را با تابوت (که پوشاننده است) حمل کنید!» اسماء بنت عُمیس می گوید: روزی حضرت فاطمه (ع) به من فرمود: «من از کار مردم مدینه که زنان خود را بعد از مرگ به صورت ناخوشایندی برای دفن می برند و تنها پارچه ای برای او می افکنند که حجم بدن از پشت آن نمایان است نا خرسندم.

من گفتم: در سرزمین من حبشه چیزی دیده ام که با آن جنازۀ مردگان را حمل می کردند. سپس اسماء شاخه هایی از درخت نخل برداشت و به صورت تابوت مخصوصی درآورد و گفت: مردم حبشه بر روی چوبهایی این چنین پارچه ای می افکنند و جسد را درون آن می گذارند، به گونه ای که حجم بدن پیدا نباشد.

هنگامی که بانوی بزرگ اسلام آن را مشاهده کرد فرمود: «بسیار خوب و عالی است ؛ هنگامی که من از دنیا رفتم مرا با آن بردارید.» امام صادق (ع) فرمود :« اوّلین کسی که در اسلام تابوت برای جنازه مطهرش قرار داده شد، حضرت فاطمه (ع) بود.»1 ابن عبّاس نیز می گوید:وقتی حضرت فاطمه (ع) در اثر غصّه ها و ضرب و شتم ها مریض شد، به اسماء فرمود : «جنازۀ مرا طوری حمل نکنید که حجم بدنم پیدا باشد.» اسماء بنت عمیس تابوتی از شاخه های درخت خرما برای آن حضرت درست کرد. و این اوّلین تابوت در اسلام بود. وقتی حضرت زهرا (ع) آن را دیدند، لبخندی زد که بعد از رحلت رسول خدا (ص) تا آن روز او را چنین خوشحال ندیده بودیم. سپس جنازه مطهرش را شبانه حمل و دفن نمودیم.

1.التهذیب.469.1. 2.الطبقات.28:8.

روزى حضرت عیسى (ع) از صحرایى میگذشت. در راه به عبادت‏گاهى رسید که عابدى در آن‏جا زندگى میکرد. حضرت با او مشغول سخن گفتن شد. در این هنگام جوانى که به کارهاى زشت و ناروا مشهور بود از آن‏جا گذشت.

وقتى چشمش به حضرت عیسى (ع) و مرد عابد افتاد، پایش سست شد و از رفتن باز ماند و همان‏جا ایستاد و گفت: خدایا من از کردار زشت خویش شرمنده ‏ام. اکنون اگر پیامبرت مرا ببیند و سرزنش کند، چه کنم؟ خدایا! عذرم را بپذیر و آبرویم را مبر.

مرد عابد تا آن جوان را دید سر به آسمان بلند کرد و گفت:خدایا! مرا در قیامت با این جوان گناه‏کار محشور مکن.

در این هنگام خداى برترین به پیامبرش وحى فرمود که به این عابد بگو:

ما دعایت را مستجاب کردیم و تو را با این جوان محشور نمیکنیم، چرا که او به دلیل توبه و پشیمانى، اهل بهشت است و تو به دلیل غرور و خودبینى، اهل دوزخ.

منبع: غزالى، محمد، کیمیاى سعادت، ج ۱، ص ۱۰۵